علیرغم اینکه متاورس واژه جدید به نظر می رسد، اما احساس می شود که متاورس همه جا هست. تغییر برند متا و سرمایه گذاری اخیر فیس بوک، موج جدیدی از علاقه به متاورس را برانگیخت. متاورس همه تیترها، اخبار شرکت ها، الگوهای رفتاری، پلتفرم های بازی و رسانه های اجتماعی را در برگرفته است. افزایش فراگیر این کلمه یک حس قریب الوقوع را در ما ایجاد کرده است، گویی هر لحظه زندگی فیزیکی ما در پیکسل‌های شرکتی غرق می‌شود. اما Fortnite و Roblox نیز مدتی است که در حال تبلیغ متاورس هستند و خود این اصطلاح در واقع ده‌ها سال قدمت دارد.

متاورس دقیقا چیست؟

مارک زاکربرگ تصویری از همه چیز مجازی را تداعی می کند: شما به عنوان یک آواتار (فرد مجازی) با استفاده از یک هدست در جلسات کاری شرکت می کنید و از یک دستگاه روی مچ دست خود برای ارسال پیامک مخفیانه به دوستان خود استفاده می کنید. وقتی بیرون می روید، عینک هوشمندی می زنید که واقعیت زندگی را ارائه می دهد. و همچنین آنچه را که می بینید و می شنوید ضبط کنید. متاورس از طریق تلفن، رایانه، فناوری های پوشیدنی و هدست (یا ترکیبی از اینها) قابل دسترسی خواهد بود و جایی است که شما کار می کنید، خرید می کنید، ورزش می کنید، معاشرت می کنید، فیلم تماشا می کنید و بازی می کنید.

معنی متاورس:

پسوند متا به معنای “پشت یا فراتر” است، همچنین می تواند به معنای “جامع تر” و حتی “تحول کننده” باشد (مانند دگردیسی). نیمه دوم کلمه، -verse، از کلمه “universe” مشتق شده است که می تواند یک جهان هستی، منطقه خاص (مانند Twitterverse) یا یک دنیای داستانی، مانند omegaverse را توصیف کند. به طور کلی، کلمه “metaverse” به دنیای مجازی اشاره دارد که فراتر از آن در  بالای آن قرار دارد، یا گسترشی از جهان فیزیکی است.

تاریخچه متاورس:

این کلمه در سال 1992 در رمان علمی تخیلی دیستوپیایی به نام Snow Crash نوشته نیل استفنسون ابداع شد. در این کتاب، متاورس مجموع واقعیت‌های مجازی است که بر روی یک «خیابان» بسیار طولانی متمرکز شده‌اند که در آن افراد به‌عنوان آواتار از آن عبور می‌کنند و می‌توانند با استفاده از عینک و اتصال به ترمینال ها به آن دسترسی داشته باشند. کاربران ترمینال های عمومی به صورت آواتارهای سیاه و سفید تار رندر می شوند. کسانی که برای ترمینال های خصوصی پول می پردازند به صورت رنگی و با جزئیات کامل ارائه می شوند. از آن زمان، کلمه “metaverse” برای توصیف انواع ابتکارات متمرکز بر ایجاد یک واقعیت مجازی دائمی تر که به زندگی فیزیکی ما نفوذ می کند استفاده شده است.

از اوایل دهه 1960، مردم در تلاش برای ایجاد دنیای مجازی همه جانبه بوده‌اند، هدفی که با تلاش‌های جهانی در صنعت فیلم و بازی‌های ویدیویی تقویت شده است. یکی از نمونه‌های پراستناد متاورس، Second Life است، یک بازی رایانه‌ای با واقعیت جایگزین که در آن شما از طریق یک آواتار بازی می‌کنید و می‌توانید تقریباً هر کاری انجام دهید. مانند ساختن خانه یا ازدواج که در سال 2003 ساخته شد، بسیار واقعی بود. تا سال 2006، به اندازه کافی مشتاقان متاورس جدی وجود داشت که آنها را برای یک اجلاس جمع آوری کرد.

نقشه راه متاورس:

آن اجلاس نقشه راه متاورس را ایجاد کرد، پروژه ای که مسیر تکمیل متاورس را ترسیم می کرد. نقشه راه Metaverse، متاورس را اینگونه تعریف می کند: “همگرایی واقعیت فیزیکی بطور مجازی تقویت شده با یک فضای مجازی پایدار از لحاظ فیزیکی.” به عبارت دیگر، متاورس علاوه بر اینکه مانند فضای مجازی که می‌توانیم به آن وارد و از آن خارج شویم، می‌تواند شبیه دنیای دومی باشد که از طریق واقعیت می‌شناسیم. مانند بازی ویدیویی در Spy Kids 3. یا مانند فیلترهای اسنپ چت یا آن ویژگی گوگل که به شما امکان می دهد مدل های سه بعدی حیوانات را در اندازه واقعی ببینید. نقشه راه متاورس توضیح می‌دهد که «متاورس کل اینترنت نیست، اما مانند وب، از نظر بسیاری به عنوان مهم‌ترین بخش شناخته می‌شود».

ما چندین بار تبلیغات متاورس را در طول سال‌ها دیده‌ایم، اما بسیاری اصرار دارند که برای اولین بار، ما فناوری، پروتکل‌ها و زیرساخت‌ها را داریم که می‌توانیم آن را واقعی کنیم. می گویند این مرحله بعد از اینترنت موبایل است. متاورس یک سوال بزرگ «چه می‌شود» در مورد ترکیب واقعیت مجازی، واقعیت افزوده، جلسات زوم، شبکه‌های اجتماعی، رمزنگاری، NFT، خرید آنلاین، و فناوری‌های پوشیدنی، هوش مصنوعی، 5G و موارد دیگر می پرسد. آنها می گویند این آینده است و آینده اجتناب ناپذیر است.

متاورس یک شبکه گسترده از جهان‌های سه بعدی و شبیه‌سازی‌های مداوم و بی‌درنگ ارائه می کند:

به گفته بال، متاورس «شبکه وسیعی از جهان‌های سه بعدی و شبیه‌سازی‌های پایدار و بی‌درنگ است». متاورس باید بتواند تداوم هویت، اشیاء، تاریخ، پرداخت ها را حفظ کند و می تواند توسط تعداد نامحدودی از افراد به طور همزمان تجربه شود، که در آن هرکس حس حضور خود را خواهد داشت. در اینجا، متاورس یک واقعیت مجازی فراگیر است که به کاربران اجازه می دهد در آن حضور داشته باشند، این فضایی پایدار است که در آن می توان از فناوری بلاک چین برای پرداخت هزینه آیتم هایی استفاده کرد که می توانیم از طریق تجربیات مختلف با خود به همراه داشته باشیم. برای مطالعه در زمینه بلاک چین می توانید به مقاله خدمات نوین بر پایه تکنولوژی بلاک‌چین در سایت آوین آویسا مراجعه کنید.

متاورس زاکربرگ:

متاورس زاکربرگ بسیار تحت تأثیر بال است. در ارائه فیسبوک کانکت، آواتار زاکربرگ از پلتفرمی به پلتفرم دیگر حرکت کرد و همان تی شرت مشکی را پوشید که «تداوم هویت و اشیاء» را نشان می داد. با نزدیک به 3 میلیارد کاربر فیس بوک، متاورس زاکربرگ به خوبی در راه میزبانی تعداد نامحدودی از افراد است. و در طول ارائه خود، زاکربرگ بارها به ما اطمینان داد که چگونه هر یک از ویژگی‌های متاورز یک «حس حضور» را ایجاد می‌کند.

مهمترین چیزی که باید بدانید این است که متاورس واقعی نیست.

مهمترین چیزی که باید بدانید این است که متاورز واقعی نیست. زاکربرگ کاملاً روشن کرده است که برای او متاورس یک هدف است و برای بسیاری از سرمایه گذاران، مهندسان، دانشگاهیان و آینده پژوهان، این یک هدف طولانی مدت بوده است. اما طرح زاکربرگ مورد استقبال قرار نگرفت، مردم از آن متنفرند، و به پتانسیل متاورس متا برای انجام هر کاری به جز آسیب بی‌اندازه تا حدی که آن را یک آشفتگی دیستوپیایی می‌نامند، هیچ اعتقادی ندارند. متاورس یک ایده است، برای برخی هیجان انگیز و برای برخی دیگر بسیار ترسناک.

یک سازمان هنری غیرانتفاعی که تلاش‌ها را برای آرشیو کردن هنر و فرهنگ دیجیتال رهبری می‌کند، کنفرانسی به نام به “متاورس خوش آمدید” برگزار کرد، که در آن هنرمندی بنام دیوید رودنیک خاطرنشان کرد که “مفهوم متاورس، مرکزیت یافتن نهایی است” چیزی که کاملاً در تضاد با بسیاری از امیدهای دموکراسی‌سازی است که زمانی به اینترنت داشتیم. رودنیک خاطرنشان کرد: «وقتی می‌شنوید مردم در مورد رویای متاورس ظهوری صحبت می‌کنند، آنها واقعاً در مورد فضایی صحبت می‌کنند که در آن می‌توانید همه چیز را [در دنیای مجازی] انجام دهید، یک فضای عمومی تجاری، «که می‌تواند ارزش یا نوعی مالکیت را از تمام تعاملاتی که در پلتفرم اتفاق می‌افتد به دست آورید.”

ترس ها و نگرانی های مربوط به متاورس در حد نهایت خود قرار دارد. هر گونه گسترش دنیای مجازی می تواند ویژگی های مضر آن را تقویت کند. میانجی گری تعداد زیادی از شرکت های انتفاعی برای این همه تعامل ضروری چه معنایی دارد؟ اگر تسلط فعلی متا بر شبکه های اجتماعی نشانه ای باشد، امید چندانی را القا نمی کند.

در حال حاضر، متاورز عمدتاً امید عده‌ای است، یک حدس و گمان، یک خیال با شکاف‌های فراوان تا بادهای سرد ناشناخته‌ها از آن عبور کنند.

منبع:

https://mashable.com/article/what-is-the-metaverse-explainer